Piątek w II tygodniu Wielkiego Postu, 1 marca 2024, godz. 18:30

 

Kościół pw. Miłosierdzia Bożego,
os. Jana III Sobieskiego 116 (Piątkowo)


Kościół stacyjny w Rzymie: 
Bazylika św. Witalisa (S. Vitale in Fovea), zobacz na YouTube
Stacja u świętego Witalisa



Intencja: O zaprzestanie prześladowania chrześcijan na całym świecie



Z ogłoszeń parafialnych:
Trwa modlitwa wielkopostna w kościołach stacyjnych naszego miasta. W najbliższy piątek, 1 marca kościołem stacyjnym będzie nasze Sanktuarium. W tym dniu modlimy się o zaprzestanie prześladowania chrześcijan na całym świecie. Przed Mszą św. adoracja Najświętszego Sakramentu w kaplicy adoracji, okazja do spowiedzi świętej od godz. 16:30, o godz. 18:30 Msza św., a następnie o godz. 19:30 nabożeństwo Drogi Krzyżowej.



Refleksja Małgorzaty Grzywacz (2024)

O zaprzestanie prześladowania chrześcijan na całym świecie czyli słów kilka o europejskiej codzienności

Wielokrotnie spotykamy na ulicach polskich miast samochody z naklejką - rybą. Wiemy wszyscy, że symbol ten od wczesnych wieków chrześcijaństwa wskazuje na Zbawiciela, Jezusa Chrystusa. Niezbyt często widujemy inne sposoby wyrażania przywiązania do wiary i własnych poglądów religijnych. Od czasu do czasu pojawia się w przedniej szybie samochodu sznur różańcowych koralików. Niby nic nadzwyczajnego, a jednak. Chciałabym opowiedzieć pewną historię zasłyszaną kilka tygodni temu. 
Jalil Mashali z niemieckiego miasta Essen umieścił na swojej taksówce werset z Ewangelii św. Jana 14,6: „Jezus Chrystus - droga, prawda i życie”. Pięćdziesięciolatek chce w ten sposób podzielić się swoją nadzieją z innymi. Jednakże za ten „występek” grozi mu tysiąc euro grzywny, gdyż umieszczanie na taksówkach i samochodach na wynajem reklam o treściach religijnych jest w Niemczech ściśle reglamentowane. Są dozwolone tylko na bocznych drzwiach pojazdu po uzyskaniu odpowiedniego certyfikatu. Jail jest konwertytą z islamu, pochodzi z Iranu. Kilka lat temu uległ poważnemu wypadkowi, aby dojść do zdrowia był operowany dwadzieścia trzy razy, miewał myśli samobójcze. W trakcie jednego z pobytów w szpitalu pewna starsza kobieta zaczęła się modlić o uzdrowienie i prosić Jezusa o pomoc. Cud uzdrowienia nastąpił, przyszło poznanie chrześcijaństwa jako religii i konwersja. 
Na początku, Jail-taksówkarz umieścił na swoim aucie symbol ryby, potem postanowił zacytować Ewangelię św. Jana i tu zaczęły się jego kłopoty. Władze prowadzą teraz dochodzenie w sprawie „niedozwolonej reklamy religijnej”. Kierowca ma teraz zająć stanowisko, poprosił o pomoc prawników. 
Nie znamy jeszcze decyzji sądu. W 1998 r. niemiecki Federalny Trybunał Konstytucyjny orzekł, że taksówki pełnią ważną funkcję w lokalnym transporcie publicznym i świadczą usługi w interesie ogółu, dostępne są dla wszystkich i nie powinny zawierać reklam o treściach religijnych.
Modlę się o zaprzestanie prześladowań i wolność religijną ¬ dla wszystkich, niezależnie, gdzie żyją i skąd pochodzą. Marzę o świecie, w którym ludzie mogliby   bez grzywny   cieszyć się swoją wiarą i jej przesłaniem.


Refleksja Małgorzaty Grzywacz (2023)

Prześladowania mają rozmaite wymiary -  często nawet tak o nich nie myślimy, skupiając się na wariantach systemowych, zorganizowanych.

W 2022 roku, jak podaje Organizacja Opendoors wzrosła przemoc wobec chrześcijan w Afryce Subsaharyjskiej, trwa exodus wyznawców Jezusa z Bliskiego Wschodu, nie odpuszczają reżimy południowoamerykańskie - z Nikaraguą na czele.  Lecz prześladowania mają bardzo konkretne -  oblicze.  

Gdy ludzie zmieniają religię, odchodząc od rodzinnych wzorców - to często najbliższe im osoby stają się pierwszymi prześladowcami. Słyszy się na przykład, że w krajach islamskich, to rodzina niszczy odstępców - nie stroniąc nawet ukamienowania. 14 maja 2022 roku Jashim z Bangladeszu został zaatakowany przez krewnych. W trakcie zakupów na lokalnym bazarze, pochwycili go, wiążąc ręce i nogi, zaczęli związanego kopać i dusić. Tłum gapiów i ich aplauz wzmacniał jeszcze uczucie zagrożenia i możliwość śmierci. Pojawienie się wójta i szybka interwencja lokalnej policji pozwoliła zakończyć tragiczne zdarzenie, ale napięcie trwało dalej.. aż do ucieczki. 

Każda represja, prześladowanie, dręczenie z powodu wyznawanej wiary w Jezusa ma swoją jednostkową historię, twarz osadzoną w  rodzinnym  kontekście i dlatego módlmy się dziś, aby rodziny i społeczności, w których żyją zagrożeni chrześcijanie zaprzestały takich działań, odstąpiły od przemocy i nienawiści.. 

Nie ustając w modlitwie, proszę zaglądać na stronę Organizacji Opendoors (link).
Tam wszystkie szczegółowe informacje.



Refleksja Małgorzaty Grzywacz (2022)

Stańcie więc [do walki], przepasawszy swoje biodra prawdą, włożywszy pancerz sprawiedliwości, a na nogi obuwie dla gotowości [niesienia] ewangelii o pokoju. 
                                                                                            Ef 6, 14-16 (Biblia Poznańska) 

Duchowa zbroja, o której pisze święty Paweł okazuje się najczęstszym orężem chrześcijan także i w naszych czasach. Nadal nie zaprzestaje się okazywania przemocy wobec osób wyznających Chrystusa. Głośne śpiewanie, modlitwy rozbrzmiewają wszędzie tam, gdzie życie ludzkie z powodu wiary jest zagrożone.  Nie ustają informacje o napaściach na kościoły, przemocy wobec kobiet i mężczyzn pragnących w swoim życiu świadczyć o Ewangelii. Przykłady można by mnożyć i za każdym razem widzimy, że to właśnie wewnętrzna siła prześladowanych budzi niechęć i złość, agresję wobec chrześcijańskiego przesłania.  Duchowa ochrona nabiera dla wszystkich istotnego znaczenia, gdy sytuacja staje się graniczna, bardzo trudna.  Jest nią bez wątpienia wojna w Ukrainie. Kościół w potrzebie, to także ten -  zagrożony w swoim istnieniu - agresywną aktywnością - i skutkami  działań zbrojnych, łączącymi się z utratą życia, zdrowia, cierpieniem i traumą. 
Warto, abyście Państwo, wspierając modlitwą ogarnięty wojną obszar sąsiedniego kraju, poznali bezpośrednie i codzienne relacje z Ukrainy publikowane w serwisie internetowym organizacji


Modlitwa to dar, który możemy ofiarować zawsze!
                                                                                                      

Czwartek w II tygodniu Wielkiego Postu - 29 lutego 2024, godz. 18:00

 Kościół pw. św. Rocha, 
ul. Św. Rocha 10


Kościół stacyjny w Rzymie: 
Bazylika Najświętszej Maryi Panny na Zatybrzu (S. Maria in Trastevere), zobacz na YouTube
Stacja u Najświętszej Marii Panny na Zatybrzu


Intencja: O dar nowych powołań misyjnych


Z ogłoszeń parafialnych:
W tym tygodniu nasz kościół będzie kościołem stacyjnym w ramach inicjatywy „Kościołów stacyjnych miasta Poznania” w Wielkim poście. Zapraszamy w czwartek na Adorację od 16.00, Koronka do Bożego Miłosierdzia o 17.45, Eucharystia o 18.00. Będziemy modlić się w intencji powołań misyjnych. Modlitwie naszej będzie przewodniczył misjonarz i duszpasterz o. Wojciech Grzymisławski SVD.

Anna Grzegorczyk - Pielgrzymowanie ku Światłu - cześć III

 Anna Grzegorczyk

Pielgrzymowanie ku Światłu

Cześć III

Światło jako Źródło i Miłość

Watykański kaznodzieja Raniero Cantalemessa na tegoroczne rozważania wiekopostne podaje Jezusowe zapytanie do uczniów: „Czego szukacie?”  Podczas naszego  stacyjnego pielgrzymowania zadajmy je  również sobie. Od czasów Chrystusa wielu z filozofów, teologów i „zwykłych” duchowych wędrowców próbowało sobie na nie odpowiedzieć. Św. Magdalena czy św. Augustyn zeszli z drogi błądzenia, gdy to pytanie stało się dla nich życiowym dylematem. Nie byli  jednak wstanie samodzielnie go rozwiązań. Pomoc  przyszła do nich „z góry”, od Światła, z trzech strumieni, od Trójcy Świętej, ale pomoc ta trafiła na przygotowywane podłoże. Bowiem, by doświadczyć Światła,  jak nas przekonują, nie tylko  muszą zaistnieć  okoliczności  zewnętrzne, ale trzeba pragnąć się  na nie  otworzyć. Otwarła się na nie  Maria Magdalena i Augustyn. Otwierali się na nie mistycy różnych epok i zaświadczali o swej wędrówce, „wspinaczce” wewnętrznej, duchowej ku Światłu. Bliska  nam dziejowo  E. Stein uchwyci ten moment pokornego i świadomego  poddania się strumieniowi Łaski płynącej z „góry”, z jednoczesnym kształtowaniem  swej duszy. Edyta z czasem dojdzie do „świadomości własnej ograniczoności”  i przekona się o  „trochę naiwnej wierze w siebie” . Na swej pielgrzymie drodze podążania za Światłem z przekonaniem napisze: „Taką  ocenę rozumie się zazwyczaj wtedy, gdy się otrzyma światło od wewnątrz”. 

Tę Łaskę – Światło,  otrzyma „z góry”  Jan od Krzyża, w którego mistykę  Stein jest „zanurzona” , i  nazwie ją Źródłem: „Jak dobrze znam to źródło, co płynie szeroko, choć tryska z głębi nocy”. W zaspokajaniu pragnienia Boga, na swej karkołomnej „drodze na Górę Karmel”, osiągnie jej szczyt. Nazwie go „żywym płomieniem miłości”.  I zjednoczy się z Nim  przed Tabernakulum, w modlitwie serca. Do takiego etapu pielgrzymowania: Światła -Źródła-Miłości,  dotrze również Edyta Stein. Także ona w ostatniej stacji swej drogi, po pokonaniu jej trudnych etapów duchowej  przemiany,  klęknie przed Tabernakulum i napisze: „Gdybym nie wierzyła w moc posłuszeństwa i w to, że Bóg może wykrzesać coś twórczego nawet z narzędzia całkowicie słabego i nieużytecznego – ustałabym. Tak więc robię, co mogę; ciągle na nowo czerpię odwagę z Tabernakulum, gdy mi ją odbiera uczoność innych”.


Środa w II tygodniu Wielkiego Postu - 28 lutego 2024, godz. 18:30

 

Kościół pw. św. Stanisława Kostki,
ul. Rejtana 8 (Winiary)


Kościół stacyjny w Rzymie: 
Bazylika św. Cecylii na Zatybrzu (S. Cecilia in Trastevere), zobacz na YouTube
Stacja u świętej Cecylii


Intencja: O dar nowych powołań zakonnych


Z ogłoszeń parafialnych:
W środę 28.02 nasza parafia będzie kościołem stacyjnym na drodze wielkopostnej. Modlić się będziemy o dar nowych powołań zakonnych. Najpierw o godz. 18:00 Adoracja Najświętszego Sakramentu, o godz. 18:15 Nowenna do Matki Bożej Ucieczki Grzesznych, o godz. 18:30 Msza św., a po niej droga krzyżowa prowadzona przez nasze siostry zakonne. Serdecznie zapraszamy do wspólnej modlitwy.


Źródło: www.stanislawkostka.pl

Wtorek w II tygodniu Wielkiego Postu - 27 lutego 2024, godz. 18:30

 

Kościół pw. św. Wojciecha,
Wzgórze Świętego Wojciecha 1


Kościół stacyjny w Rzymie:  
Bazylika św. Balbiny na Awentynie 
(S. Balbina all’Aventino), oglądaj na YouTube
Stacja u świętej Balbiny


Intencja: O dar nowych powołań kapłańskich


Z ogłoszeń parafialnych:
W ramach kościołów stacyjnych miasta Poznania, we wtorek 27 lutego będziemy na mszy świętej wieczornej o godz. 18.30 gościć w naszym kościele alumnów Arcybiskupiego Seminarium Duchownego, którzy będą się modlić o nowe i święte powołania kapłańskie.


Źródło: www.swietywojciech.archpoznan.pl

Anna Grzegorczyk - Pielgrzymowanie ku Światłu - cześć II

 Anna Grzegorczyk

Pielgrzymowanie ku Światłu

Cześć II

Pielgrzymuj do Światła

Światłem jest  Chrystus, ale Światłem jest Bóg – Stworzyciel i Duch Święty czyli Trójca Święta. Te Trzy strumienie Światła dają nam życie, które poprzez śmierć przechodzi w Życie czyli Światło Wiekuiste. Można zatem powiedzieć, że pielgrzymowanie do Światła nakazuje  życie w Świetle; życie w jego strumieniach wypływających z Trójcy Świętej. 

Tylko takie  ziemskie życie  gwarantuje nam Życie wieczne – Światłość Wieczną. Ona jest zatem celem naszego pielgrzymowania, którego trasa jest szczególnie wyraziście zarysowana w Wielkim Poście. Święta Teresa od Dzieciątka Jezus twierdzi stanowczo: „Kochasz św. Augustyna i św. Marię Magdalenę, a więc dusze, którym odpuszczono wiele grzechów, gdyż wiele umiłowały. Ja również je kocham; kocham ich skruchę, a nade wszystko ich podyktowaną miłością śmiałość”. Ta Mała Wielka Święta wprowadza nas z  optymizmem na wielkopostna drogę krzyżową, która prowadzi do Światła. Pokazuje grzeszność, ale i skruchę i miłość, jako swego rodzaju jej  etapy, których pokonanie ukazuje realność rzeczywistości Nieba. 

Stąd zapewnia nas, że jej Mała Droga  w oparciu o pokorę wprowadza nas w Życie i pokonuje śmierć. Jej słynne przedśmiertne  przekonanie : „Ja nie umieram, tylko wchodzę w Życie” jest jednocześnie powinnością i nakazem: Żyj w Świetle.


Poniedziałek w II tygodniu Wielkiego Postu - 26 marca 2024, godz. 18:00

 

Kościół pw. św. Jadwigi Śląskiej,
ul. Cyniowa 15 (Junikowo, Osiedle Kwiatowe)


Kościół stacyjny w Rzymie: 
Bazylika św. Klemensa (S. Clemente presso il Colosseo)
Stacja u świętego Klemensa 


Intencja: O łaskę chrześcijańskiego wychowania młodzieży


Z ogłoszeń parafialnych:
W poniedziałek nasza świątynia jest kościołem stacyjnym. Modlić się będziemy: „O łaskę chrześcijańskiego wychowania młodzieży”. O godz. 17.30 różaniec, o godz. 18.00 Eucharystia, której będzie przewodniczył ks. Dawid Stelmach.


Źródło: jadwigaslaska.pl

II Niedziela Wielkiego Postu - 25 lutego 2024, godz. 17:00

 

Kościół pw. św. Jana Jerozolimskiego za Murami,
ul. Świętojańska 1 (Śródka/Malta)


Kościół stacyjny w Rzymie: 
Kościół św. Marii w Rzymie (S. Maria in Domnica alla Navicella) 
Stacja u Matki Boskiej in Domnica


Intencja: O potrzebne dary i łaski dla Ojców Synodalnych Synodu o synodalności

Z ogłoszeń parafialnych:
W niedzielę nasz kościół będzie kościołem stacyjnym naszego Miasta. W Wielkim Poście wzorem tradycji Rzymskiej wierzący każdego dnia pielgrzymują na nabożeństwa pokutne do innego kościoła. Dzień Pokutny obejmie rozpocznie nabożeństwo Gorzkich Żali o godz. 16:00 a po nich mszę św. w intencji „O potrzebne dary i łaski dla Ojców Synodalnych Synodu o synodalności” odprawi i wygłosi kazanie ks. dr Jakub Kapelak, sekretarz Księdza Prymasa Polski. Kalendarz kościołów stacyjnych znajduje się w gablocie przed kościołem.


 
Źródło: www.janjerozolimski.archpoznan.pl/


Anna Grzegorczyk - Pielgrzymowanie ku Światłu - Cześć I

Anna Grzegorczyk

Pielgrzymowanie ku Światłu

Cześć I

Chrystus jako Światło

W Stinissen dla wytyczenia drogi na Wielki Post odwołuje się do słów Syracha:

„Dziecko, jeśli masz zamiar służyć Panu, 

Przygotuj swą duszę na doświadczenia!

Zachowaj spokój serca i bądź cierpliwy,

A nie trać równowagi w czasie utrapienia!

    Przylgnij do Niego i nie odstępuj,

Abyś był wywyższony w twoim dniu ostatnim(…)

    Bądź Mu wierny, a on zajmie się tobą” (Syr 2,1 -3-6)


            Przylgnięcie do Jezusa  jest równoznaczne z naśladowaniem Go, z pójściem za Nim. Ale co to dokładnie znaczy?  Tomasz a Kempis przybliża nam w swej książce „O naśladowaniu Jezusa Chrystusa” drogę, którą należy podążać, aby nasze kroki  współtowarzyszyły krokom Zbawiciela. Można pytać dalej: podążać za Jezusem, ale ku czemu? Jaki jest cel tej drogi? Co przyniesie  nam trud w jej pokonywaniu? Nie ma zadowalających odpowiedzi na postawione pytania, a  mnożenie problemów z nimi związanych nie ułatwi ich rozwiązania. 

          Spróbujmy odpowiadać na nie po kolei: „podążać za Jezusem, ale ku czemu?”. Niech nas nie poraża odwaga Chrystusa, którego ziemskie życie wieńczy droga krzyżowa. W Wielkim Poście jest ona nam  przedstawiona w całym swym trudzie i okrucieństwie, doświadczanym na kolejnych stacjach.  Wiemy też jaki jest jej finał; Ukrzyżowanie. Ale czy na pewno? Finałem jest przecież Jego Zmartwychwstanie. Bez Zmartwychwstania, jak nas przekonuje św. Paweł : „A jeśli Chrystus nie zmartwychwstał, daremne jest nasze nauczanie, próżna jest także wasza wiara (Kor 14-15)”. Chrystus pokonuje drogę krzyżową, aby zmartwychwstać; zmartwychwstać w pełni Życia, w blasku wieczności, w  jej Świetle. A zatem Chrystus pokonuje drogę krzyżową, aby dotrzeć do wiecznego Światła. 

Idąc za Chrystusem, naśladując go wkraczamy na „królewską drogę krzyża” – jak pisze Tomasz a Kempis-  prowadzącą do Światła. 


Sobota w I tygodniu Wielkiego Postu - 24 lutego 2024, godz. 18:30

 

Kościół pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika,
os. Bolesława Śmiałego 122 (Piątkowo)


Kościół stacyjny w Rzymie: 
Bazylika św. Piotra na Watykanie (S. Pietro in Vaticano)
Stacja u świętego Piotra 


Intencja: O łaskę chrześcijańskiego wychowania dzieci



Z ogłoszeń parafialnych:
Będziemy pokutnym kościołem stacyjnym – 24.02.2024 r.
Na drodze wielkopostnego pielgrzymowania wiernych do kościołów miasta Poznania znajdzie się nasza parafia. Będziemy pokutnym kościołem stacyjnym w sobotę 24.02. Program dnia stacyjnego:
- adoracja Najświętszego Sakramentu i okazja do sakramentu pokuty godz. 17.30
- koncelebrowana Msza św. o godz. 18.00
- wspólnotowa Droga Krzyżowa po Mszy św.
Łączyć się będziemy duchowo z wiernymi w bazylice św. Piotra w Rzymie modląc się o łaskę  chrześcijańskiego wychowania dzieci.


Źródło: www.stanislawbpm.archpoznan.pl

Piątek w I tygodniu Wielkiego Postu - 23 lutego 2024, godz. 18:00

 

Kościół pw. Najświętszego Serca Jezusa i św. Floriana
ul. Kościelna 3


Kościół stacyjny w Rzymie:
Bazylika Dwunastu Apostołów (Ss. XII Apostoli al Foro Traiano)
Stacja u 12 Apostołów 


Intencja: O dar życia wskazaniami Dekalogu i Ewangelii dla rodzin


Z ogłoszeń duszpasterskich:
W najbliższy piątek kościołem stacyjnym w naszym mieście będzie nasza świątynia. Modlić się będziemy o dar życia wskazaniami Dekalogu i Ewangelii dla rodzin.  O   17:30 – adoracja najświętszego Sakramentu, o godz. 18.00 Msza święta, a następnie nabożeństwo Drogi Krzyżowej.

Transmisja non-stop na AngelCam

Źródło: nsj.org.pl


Refleksja Anny Grzegorczyk (2023)

Tegoroczna intencja kościoła stacyjnego, którym jest Bazylika-Kolegiata pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy i św. Marii Magdaleny i św. Stanisława Biskupa brzmi: O dar życia wskazaniami Dekalogu i Ewangelii dla rodzin. Można by powiedzieć, że jest to „prorocza” intencja, gdy zważy się na sytuację zagrożenia, w  której znajdują się współczesne rodziny.  W homilii ks. Roberta Skrzypczaka (link) wygłoszonej  dla  wspólnoty  Equipes Notre-Dame – wspólnoty małżeństw wybrzmiewa  mocne  i radykalne przesłanie, że  Bóg  zamierza  ratować  kościół przez Rodzinę.  Tematyczne zawołanie tej homilii „Kim są prorocy w naszym tysiącleciu?” wskazuje na Matkę Bożą jako prorokinię, która jest kobietą,  żoną, matką i świętą i że przez Jej  charyzmat rodzina otrzymuje fundamentalne znaczenie dla życia człowieka; miano  „gniazda”, z którego wywodzą się   prorocy i relacje wspierające ludzi, mimo cierpień wspólnotowego życia.  To przez  ręce Maryi – kobiety opiekunki „rodzinnego gniazda”  ma przyjść  chwała Boga; ma odrodzić się kościół i świat. Przez Maryję - prorokinię,  jako „nosicielkę Słowa Boga” i opiekunkę rodzin  ma nadejść  ratunek dla naszego upadającego człowieczeństwa i degenerujących się społeczeństw. Ręce Maryi  urastają do  rangi symbolu   rodziny i Matki, który daje nam do myślenia;  który  naprowadza na medytację na nich skupioną. 

Święta Edyta Stein wiele uwagi poświęca rękom  swojej Matki - Augusty. Pisze: 
„Byłam do tego stopnia niemądra, że wstydziłam się roboczego ubioru i spracowanych rąk mojej drogiej matki, wracającej ze składnicy drzewnej”. 
 Z perspektywy lat wstydzi się swojego zachowania i kreśli „czuły” obraz jej rąk:
 „Nawet przy bardzo srogiej zimie, gdy wraca do domu, ma zwykle ciepłe ręce, tak że może jeszcze nimi ogrzać moje własne, co jest dla mnie niejako symbolem, że wszelkie życie i ciepło w domu pochodzi od niej”. 
Ta „czułość” pozwala jej dopełnić portret swojej Matki przez wskazanie na rolę jaka spełnia  dla kształtowania „ciepłych” relacji w rodzinie:
 „Wieczorem jest jednak porządnie zmęczona. Wracając ze składnicy, uwalnia najpierw z  butów obolałe nogi. Na kolację zjada najchętniej tylko chleb z masłem i pije szklankę herbaty. Gdy nie ma nic pilnego, kładzie się zaraz do łóżka. Mawia przy tym zwykle z wielkim przekonaniem: „Najlepsze na świecie jest moje łóżko”. ”
Ponieważ sama potrzebuje spokoju, uważa za rzecz straszną, gdy się kogoś zbudzi. 
„Największym grzechem – mówi – jest zakłócić czyjś sen”. 
Pamiętam o tym do dziś. Jeśli wcześnie podnosiłam głowę z  poduszki, wstrzymywała mnie zwykle kiwnięciem:
 „Śpij, śpij, masz jeszcze dużo czasu” 
(cytaty pochodzą z E. Stein, Dzieje pewnej rodziny żydowskiej)

Ten wizerunek Matki Edyty Stein dopowiedziany jest przez wskazanie na pamięć o  Ojcu, wcześnie zmarłym, a o którym  ta pamięć wychowuje osierocone dzieci. Dlatego Edyta Stein może napisać stanowczo w liście z 20.10.1923 roku: 
„W rodzinie dzieje się najlepiej, gdy jest ojciec i matka, i oboje rodzice wspólnie wychowują”. 

Czwartek w I tygodniu Wielkiego Postu - 22 lutego 2024, godz. 18:30

 

Kościół pw. św. Jana Kantego,
ul. Grunwaldzka 86


Kościół stacyjny w Rzymie: 

Kościół św. Wawrzyńca „in Panisperna” (S. Lorenzo in Panisperna)
Stacja u św. Wawrzyńca in Panisperna


Intencja: O dar beatyfikacji sługi Bożego ks. Aleksandra Woźnego


Z ogłoszeń parafialnych:
Zapraszamy do wspólnej modlitwy w dniu stacyjnym, który dla naszej Parafii przypada w czwartek, 22-go lutego. O godz. 18.00 Adoracja Najświętszego Sakramentu, o godz. 18.30 Msza święta, a po niej Droga Krzyżowa. Modlić się będziemy o dar beatyfikacji Czcigodnego Sługi Bożego księdza Aleksandra Woźnego.


Źródło: jankanty.archpoznan.pl


Refleksja Małgorzaty Grzywacz (2022)
W codziennym trudzie niełatwo jest odnaleźć chwilę na skupienie myśli i duchowe wytchnienie. Wielkopostne pielgrzymowanie szlakiem Kościołów stacyjnych to szansa niezwykła. Na naszej drodze poznajemy piękne miejsca, odkrywamy wspólnoty, cieszymy się, gdy możemy po pandemicznym roku powrócić, zobaczyć i poczuć zmiany, które przyniósł czas, usiąść w ławce i "rozgościć się". Tegoroczne wędrowanie - w cieniu wojny w Ukrainie, nie pozostawia nas obojętnymi na ludzki los i krzywdę, lecz pozwala z innej nieco perspektywy przyjrzeć się naszym dobrym znajomym, wręcz przyjaciołom z pątniczego szlaku. Osobiście lubię spotykać księdza Aleksandra Woźnego (1910-1983) w miejscu, gdzie pracował, służył Bogu i ludziom -  w  kościele św. Jana Kantego na Grunwaldzie. Jego droga życiowa opowiedziana w wielkim skrócie wiedzie od rodzinnego gniazda w podpoznańskim Uzarzewie, dzieciństwo w wielodzietnej i bardzo religijne rodzinie i edukację w gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu do Wyższego Seminarium Duchownego w Gnieźnie. Po uzyskanych w 1933 r. święceniach kapłańskich ks. Woźny pracował jako wikariusz w Poznaniu i Borku Wielkopolskim. Bolesne doświadczenia drugiej wojny światowej - wywiezienie do obozu w Buchenwaldzie i Dachau uformowały osobowość tego niezwykłego duchownego. Czasy stalinowskie pozostawiły także ślady - aresztowanie i uwięzienie na dwanaście miesięcy w 1950 roku  wzmocniło siłę jego wiary. Wielowątkowa praca duszpasterska ks. Woźnego, jego troska o bliźnich, rozumienie potrzeb materialnych, duchowych i emocjonalnych, towarzyszenie bardzo wielu osobom uczyniło z niego postać znaną i rozpoznawaną. Mówiono, że promieniował modlitwą, ciepłym sercem, a prowadząc skromny, ascetyczny tryb życia, mnóstwo czasu spędzał w konfesjonale, był cenionym kaznodzieją. Spuściznę zmarłego w 1983 r. ks. Aleksandra Woźnego - teksty duchowe, rekolekcyjne i kazania zaczęto stopniowo publikować. Trwały prace przygotowawcze do otwarcia procesu beatyfikacyjnego, który na poziomie diecezjalnym zakończył się  23 maja 2015 roku, a obecnie trwa jego rzymski etap. 
W ofercie poznańskiego wydawnictwa Kontekst znajduje się bardzo wiele publikacji autorstwa ks. Woźnego. Aby lepiej poznać jego życiorys i świat duchowy Sługi Bożego na prawdę warto zajrzeć pod adres: 
https://www.wkn.com.pl/?s=aleksander+wo%C5%BAny
     
i sięgnąć po ważne lektury, dla dzieci i dorosłych

Środa w I tygodniu Wielkiego Postu - 21 lutego 2024, godz. 18:00

 

Kościół pw. Imienia Maryi,
ul. Santocka 15 (Smochowice) 


Kościół stacyjny w Rzymie:
Bazylika Matki Bożej Większej (S. Maria Maggiore)
Stacja u Matki Bożej Większej


Intencja: O dar przemiany życia dla trwających w nałogach



Z ogłoszeń parafialnych:
Brak





Refleksja Anny Grzegorczyk (2023)
 Kościół pw. Imienia Maryi w Smochowicach w historii poznańskich Kościołów Stacyjnych od lat ma wyznaczoną stałą intencję:  „O dar przemiany życia dla trwających w nałogach”. Intencja chciałoby się powiedzieć „beznadziejna”, gdy spojrzy się na cywilizacyjne rozplenienie rozmaitych uzależnień. Tradycyjne nałogi, jak np.  alkoholizm, nikotynizm, hazard trawiące ludzkość od niepamiętnych czasów, dzisiaj są dopełniane nowymi, wynikającymi z  tzw. postępu technologicznego, który oprócz niekwestionowanych ulepszeń naszej egzystencji, zastawia  na nią wiele pułapek. Wszelkiego rodzaju media i dobra konsumpcyjne  zaczynają nami rządzić, bez nich stajemy się nikim.  Dobrodziejstwa tego postępu podstępnie  dewastują nasza osobowość, uzależniając ją od rozmaitych technologicznych wsporników z jednoczesnym spłycaniem jej sfery duchowej. Przestajemy być osobami na rzecz tych wsporników, stajemy się poniekąd nimi, uprzedmiatawiamy się. Bez nich po prostu nie żyjemy, jesteśmy, paradoksalnie mniej wartościowi. W konsekwencji  popadamy w ich niewolę, odcinamy się od tych wartości, które budują nasz ludzki byt, które decydują o naszym człowieczeństwie. Nie trzeba zatem przekonywać, że smochowicka, stacyjna intencja jest niezwykle ważna, aby wzbudzić nadzieję w możliwość wyjścia z tej niewoli, aby ponownie stać się osobą, a nie technologicznym przedmiotem; aby nie tylko nam samym, ale i tym już   uwikłanym w rozmaite uzależnienia pomóc z nich wyjść. 

W tym roku, 2023, nie dane mi było uczestniczyć w liturgii kościoła pod wezwaniem Imienia Maryi. Okoliczności życiowe i zawodowe zarazem wyznaczyły mi stację w innym kościele; warszawskim kościele pw. Trójcy Świętej na Solcu. Kościele z niezwykłą historią,  w którą włączony jest patronat Jezusa Nazarejczyka. Medytując nad tegorocznym intencyjnym przesłaniem, wspólnym wszystkim kościołom stacyjnym w Polsce, historia ta rzuciła wiele światła na problem zniewolenia i możliwości wyjścia z niego. Jak nas przekonują ojcowie karmelici, obecni administratorzy  kościoła Trójcy Świętej na Solcu, jest to miejsce niezwykłe; miejsce „prawdziwej kuźni wolności”,  które powstało „dosłownie pod opiekuńczym płaszczem Chrystusa Nazareńskiego – wykupionego więźnia, który z niewoli przeprowadza nas do wolności”. Wystarczy zajrzeć do Księgi Redempcji (Księgi Wykupu), wyłożonej w tym kościele, aby przekonać się, jak  jego współczesna historia splata się z historią dawną, z historią trynitarzy sprowadzonych na ziemie polskie przez Jana III Sobieskiego. Bowiem „14 marca 2004 roku, po ataku terrorystycznym na stacji Atocha w Madrycie, gdzie wśród 201 ofiar zginęło także czworo Polaków, miejscowa wspólnota parafialna okazała spontaniczny akt solidarności: wysłała do Hiszpanii księgę kondolencyjną z podpisami setek parafian i zdjęciami z Drogi Krzyżowej, którą przeszliśmy ulicami Powiśla, modląc się w intencji ofiar pod przewodnictwem hiszpańskiego księdza Jana O’Dogherty z Madrytu. Historia zatoczyła krąg. Po stuleciach wracamy do punktu wyjścia: do uniwersalnych wartości, które przyprowadziły hiszpańskich misjonarzy trynitarskich na warszawskie Powiśle, do świadomości powszechności Kościoła świętego i jedności w Chrystusie wszystkich chrześcijańskich narodów Europy”. 

Nie będą przytaczać faktów historycznych, które to splecenie współczesności z przeszłością zaświadczają (wystarczy kliknąć w link), bowiem dla naszej intencji i medytacji nad nią ważny jest Jezus Nazarejski – patron trynitarskich misjonarzy i ludzi zniewolonych, w szczególności nałogami. 

Otwórzmy zatem Księgę Współczesnych Redemcji na Solcu i czytajmy, i módlmy się do Jezusa Nazareńskiego o „wykupienie” z niewoli nałogów, i wpiszmy do niej naszą intencję, bo „Księga Redempcji wyłożona jest nieustannie w bocznym ołtarzu Kościoła Świętej Trójcy. Są w niej wpisane setki imion. W każdy piątek o godzinie 17.30 w trakcie nabożeństwa do Jezusa Nazareńskiego modlimy się przed Cudowną Figurą  za wszystkie osoby wpisane do Księgi. Przy wielu z nich są nadal miejsca puste dla osoby gotowej podjąć się modlitwy”.

Wtorek w I tygodniu Wielkiego Postu - 20 lutego 2024, godz. 18:00

 

Kościół pw. Nawrócenia Świętego Pawła,
os. Piastowskie 79 (Rataje)


Kościół stacyjny w Rzymie: 
Bazylika św. Anastazji na Palatynie (S. Anastasia (S. Teodoro) al Palatino)
Stacja u świętej Anastazji


Intencja: O łaskę pielęgnowania życia konsekrowanego dla kapłanów zakonnych, sióstr i braci zakonnych



Z ogłoszeń parafialnych:
Nasz kościół będzie KOŚCIOŁEM STACYJNYM we wtorek, 20.02. Będziemy się modlić o łaskę pielęgnowania życia konsekrowanego dla kapłanów zakonnych, sióstr i braci zakonnych.

Źródło: szawel.pl

Fotorelacja prof. Hanny Suchockiej z Rzymu - Stacja u Świętej Anastazji (20 lutego 2024)

Poniedziałek w I tygodniu Wielkiego Postu, 19 marca 2023, godz. 18:30

 

Kościół pw. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny,
os. Bohaterów II Wojny Światowej 88 (Rataje)


Kościół stacyjny w Rzymie: Bazylika św. Piotra w Okowach (Basilica di San Pietro in Vincoli a Colle Oppio - zobacz na YouTube)

Stacja u Świętego Piotra w okowach

Intencja: O światło i dary Ducha Świętego dla moderatorów  Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Poznaniu


Z ogłoszeń parafialnych:
Wielkopostne Kościoły Stacyjne Miasta Poznania – nasz kościół stanie się STATIO w jutrzejszy poniedziałek, 19 lutego. Intencja: O światło i dary Ducha Świętego dla moderatorów ASD w Poznaniu. Mszy św. o 18.30 przewodniczyć będzie i kazanie wygłosi Rektor ASD, ks. dr Jan Frąckowiak. Zapraszamy! 

I Niedziela Wielkiego Postu - 18 lutego 2024, godz. 16:00

 

Kaplica szpitalna pw. Przemienienia Pańskiego
ul. Długa 1/2 (Plac Bernardyński)


Kościół stacyjny w Rzymie: 
Bazylika św. Jana na Lateranie (Basilica di San Giovanni in Laterano)
Stacja u świętego Jana na Lateranie


Intencja: O Boże błogosławieństwo i potrzebne łaski dla pracowników służby zdrowia 


Halina Bogusz o dzisiejszej Stacji (2023)

Szpital przy Kościele Przemienienia Pańskiego 
Dokładnie 200 lat temu przy kościele Przemienienia  Pańskiego  otworzono szpital - pierwszy nowoczesny szpital w Poznaniu.  Ten szpital istnieje do dzisiaj jakkolwiek próbowano w ciągu tych 200 lat szpital i kościół mniej lub bardziej brutalnie rozdzielać.

Kościół i szpital - dwa miejsca, w których w wyjątkowy sposób możemy dotknąć tajemnicy cierpienia.  To właśnie chrześcijaństwo podniosło cierpienie do rangi swego rodzaju sakramentu – miejsca spotkania z Bogiem. Przestało ono być karą za grzech lub przekleństwo, powodem wykluczenia.  Cierpienie Chrystusa, Jego zbawcza ofiara podniosła godność cierpienia i cierpiącego na wyzyny dotąd nieznane. Pomoc cierpiącym była służeniem Chrystusowi samemu. 

A trwanie przy cierpiącym naśladowaniem Jego Matki stojącej pod krzyżem. Rozumiały to siostry Szarytki i budziły swoją postawą niezmiennie szacunek, nawet wśród zaborców. Tę prawdę rozumieli też lekarze tworzący w XIX- wiecznym Poznaniu niezwykle środowisko patriotyczne, naukowe i samokształceniowe. Dlatego w historii instytucji takich jak Bazar Poznański, Towarzystwo Pomocy Naukowej,  wreszcie Uniwersytet Poznański wszędzie tam znajdujemy na poczesnych miejscach ludzi tego szpitala. To jest miejsce Wielkiej Poznańskiej Tradycji.

Karol Marcinkowski rozpoczyna niezwykły pochód ludzi Przemienienia Pańskiego, dalej Józef Jagielski farmaceuta, chirurg zwłaszcza oczny oraz wychowawca i nauczyciel pokoleń poznańskich położnych, Teofil Matecki nowatorski chirurg, naukowiec i współinicjator powstania pierwszego na ziemiach polskich pomnika Adama Mickiewicza w Poznaniu na Świętym Marcinie, Teofil Kaczorowski internista i zapomniany geniusz którego koncepcje np. leczenia gruźlicy wyprzedzały myśl zachodnioeuropejską. Dalej Ignacy Zielewicz, Czesław Meissner, Antoni Tomasz Jurasz i inni  

Kościół był dla nich miejscem rodzinnym. Nie tylko zapewne miejscem codziennej modlitwy ale śluby ich dzieci jak Zofii Kaczorowskiej z Adamem Asnykiem czy Córki dra Czesława Meissnera. Kościół był tez miejscem skupienia Pacjentów, wśród nich Władysław Reymont, Roman Dmowski, święta matka Urszula Ledóchowska. Z tego szpitala wyszli, już w czasach nam współczesnych, tacy profesorowie jak Roman Szulc, Jacek Łuczak,

Swojej wielkiej tradycji powinniśmy chronić i strzec.  Ona przypomina dzisiejszym lekarzom i pacjentom że medycyna nie jest technologia, jest sprawą głęboko ludzką, jest jeszcze więcej - miejscem spotkania cierpiącego człowieka z Chrystusem, który rezygnuje ze Swej objawionej na górze Tabor chwały po to żeby być BLISKO chorego i go swoją Obecnością przemieniać.  

Halina Bogusz o dzisiejszej Stacji (2022)

Kościół Przemienienia Pańskiego 
Jest to miejsce święte – bo kościół zawsze jest miejscem świętym, ale też miejsce niezwykłe, z którego wiele możemy się nauczyć. 
Kościół ten został wybudowany na przełomie XVI i XVII wieku aby mogła w nim być czczona  Figura Chrystusa sprowadzona przez księdza Andrzeja Kościeleckiego z Rzymu. Legenda o jego śnie i jego uzdrowieniu jest powszechnie znana.  Kiedy leżał na łożu śmierci miał sen, w którym otrzymał obietnicę uzdrowienia jeśli sprowadzi figurę do Poznania. I tak też się stało. 
Śledząc dalej historię kościoła napotykamy dziejowe dramaty, które go dotykały. 
W latach potopu szwedzkiego kościół został spalony, a ocalała figurę schroniono w pobliskiej farze na blisko 100 lat. Wróciła dopiero w połowie XVIII wieku do wyremontowanej świątyni ozdobionej freskami na sklepieniach. 
Lata zaborów doprowadziły do kasaty wielu klasztorów, w tym także klasztoru bernardynek, co mogło oznaczać ostateczny zmierzch tego miejsca. Jednak w 1823 roku ożyło ono na nowo – dzięki córkom duchowym św. Wincentego a Paulo, które przybyły tu aby opiekować się biednymi chorymi. Była to inicjatywa polskiej społeczności mieszkańców Poznania, która umiała w sposób dyplomatyczny i skuteczny przeprowadzić swoje plany – z pewnością nie będące w zgodzie z planami zaborców. Od tego czasu a jesteśmy  w dwusetnym roku tego okresu, kościół służył szpitalowi – pierwszemu w Poznaniu nowoczesnemu szpitalowi. 
Kolejnym końcem mogły się wydawać lata II wojny światowej i niemieckiej okupacji, kiedy zabroniono publicznego sprawowania kultu w kościele, a szpital przeszedł w ręce Niemców. Lata komunistycznej władzy oddzieliły kościół od szpitala. Oddzielenie było  zarówno fizyczną barierą jak i symboliczne - nadanie szpitalowi imienia rosyjskiego fizjologa Iwana Pawłowa. Dawną  nazwę przywrócono dopiero w latach 90-tych, kiedy Polska odzyskała niezależność, a siostry mogły znowu poczuć się tu jak u siebie. 
Żyjemy w czasach kiedy mówi się, że tworzony ma być nowy świat, a to co było dotąd musi spotkać koniec. Szpital Przemienienia Pańskiego utracił znowu swoje imię ….
Historia tego miejsca, jednak uczy nas, że jego kolejne końce stawały się początkami czegoś nowego, choć zanurzonego w tradycjach przeszłości. 
Czy posługa sióstr szarych nie była pięknym, świeżym odczytaniem charyzmatu św. Franciszka – pochylania się nad biednymi i ubogimi? Kolejne pokolenia starały się dokładać do tego odczytania swoją interpretację – bardziej odpowiednią do czasu, w którym żyły ale zawsze zgodne ze źródłami przeszłości. 
Podobnie jest w warstwie plastycznej kościoła. Namalowane w XVIII wieku freski opowiadały historię św. Franciszka i bernardynek i Jana Kapistrana i wreszcie tego kościoła i figury. Zostały one zniszczone przez wojnę, a potem i czas. Namalowane zostały na nowo przez poznańskiego artystę Piota Drozdowicza w 2005 roku z zachowaniem tradycyjnego stylu – wielkopolskiego baroku. 
Koniec staje się początkiem w tradycji naszej lokalnej historii. 
I jeszcze słowo o przedstawieniach Przemienienia Pańskiego. 
Namalowano je tutaj dwukrotnie – raz na sklepieniu (wiek XVII i XXI) i po raz drugi na wzór włoskiego renesansu na początku XX wieku przez  Bolesława Łaszczyńskiego. 
Ta niezwykła scena z Ewangelii może stanowić symbol tego co się od wieków działo na tym miejscu. 
Codzienne przeistoczenie chleba w Ciało i wina w Krew Chrystusa, 
ale także odtworzenie ewangelicznej sceny w całości – 
choroba i cierpienie które może być odczytane jako wspinanie się na górę, wspinaniem mozolne i w trudzie, we wspólnocie chorego i lekarza i opiekujących się nim sióstr z Chrystusem – po to, aby dzięki temu trudowi i łaskawości Pana zobaczyć inny wymiar świata – zobaczyć i zachwycić się i zejść już zupełnie innym człowiekiem. 

Sobota po Popielcu - 17 lutego 2024, godz. 19:00

 

Kościół Akademicki Ojców Dominikanów,
ul. Kościuszki 97/99 (Aleja Niepodległości)


Kościół stacyjny w Rzymie:
 Bazylika św. Augustyna na Polu Marsowym (Basilica di Sant’Agostino in Campo Marzio)
Stacja u świętego Augustyna

Intencja:  O łaskę świętości dla kapłanów Kościoła

Z ogłoszeń parafialnych:
Brak informacji o kościele stacyjnym.


Refleksja Hanny Suchockiej z 2022 roku
5 marca 2022 dziś kościołem stacyjnym w Poznaniu jest Kościół OO. Dominikanów.  
Intencją dzisiejszą jest  „O łaskę świętości dla kapłanów Kościoła”. To niezwykle ważna intencja i ważna modlitwa. To także dla nas rachunek sumienia, czy wzbudzamy w sobie taką modlitwę. Czas współczesny, w którym wszystko wydaje się płynne  potrzebuje pasterzy, potrzebuje świętych kapłanów i potrzebuje naszego modlitewnego wsparcia. Unaocznia nam to z całym dramatyzmem tocząca się od 10 dni wojna w Ukrainie.
Włączając się w tę intencje polecam tekst o R. de Mattei o heroicznym kard. Slipyju (link poniżej). Pokazuje on zarazem tak niezwykle aktualne w obecnym czasie dramaty Kościoła i jego pasterzy na Ukrainie w zderzeniu wówczas z sowiecką a obecnie rosyjską przemocą. 
Niech ten tekst, zgodnie z intencją autora, będzie hołdem dla tych wszystkich heroicznych kapłanów czasów współczesnych.   

Piątek po Popielcu - 16 lutego 2024, godz. 18:00

 

Kościół pw. Najświętszego Zbawiciela
ul. Fredry 11


Kościół stacyjny w Rzymie: 
Bazylika świętych Jana i Pawła na Celiusie (Basilica dei Santi Giovanni e Paolo al Celio)
Stacja u świętych Jana i Pawła


Intencja: W intencji przebłagalnej i wynagradzającej Boskiemu Sercu Jezusa za grzechy ludzi Kościoła


Z ogłoszeń parafialnych:
W piątek nasz kościół będzie kościołem stacyjnym miasta Poznania. Zapraszamy na adorację Najświętszego Sakramentu od godz. 17.30, Mszę św. o godz. 18.00 i nabożeństwo Drogi Krzyżowej o godz. 18.30. W tym dniu będziemy się modlić w intencji przebłagalnej i wynagradzającej Boskiemu Sercu Jezusa za grzechy ludzi Kościoła.


Źródło: fredry.pl




Słowo Delegata KEP ds. Ochrony Dzieci i Młodzieży przed Dniem Modlitwy i Pokuty za grzech wykorzystania seksualnego: Twórzmy wspólnotę ze Zranionymi! (24 II 2023)

Krzywda, której doświadczyły osoby zranione wykorzystaniem seksualnym, dotyka wielu aspektów ich życia. Działania sprawców wpływają na ich poczucie własnej wartości i godności, a nadszarpnięte zaufanie do drugiego człowieka utrudnia budowanie relacji z innymi. Cień tej krzywdy dotyka także przestrzeni wiary. Pojawiające się pytania –gdzie był wtedy Bóg? dlaczego nie uchronił mnie przed tym dramatem? czemu mimo błagania w modlitwie, by ten dramat się skończył, on nadal trwał? – są znakiem osamotnienia w tym cierpieniu. Dramat wykorzystania zakrywa przed skrzywdzonymi oblicze Boga pełnego miłości. Jakże trudno sercu przepełnionemu bólem uwierzyć, że Bóg jest po jego stronie i że można liczyć na towarzyszenie i wsparcie wspólnoty Kościoła. 

W odpowiedzi na apel papieża Franciszka, Kościół w Polsce przeżywa co roku Dzień Modlitwy i Pokuty za grzech i przestępstwo wykorzystania seksualnego. Zachęcam wszystkich do włączenia się w modlitwę w pierwszy piątek Wielkiego Postu – 24 lutego br. – m.in. poprzez nabożeństwo drogi krzyżowej z przygotowanymi na ten dzień rozważaniami. Niczym św. Weronika ocierająca umęczone Oblicze Chrystusa, otrzyjmy chustą modlitwy i pokuty cierpiące twarze naszych sióstr i braci, których życie naznaczone jest dramatem wykorzystania. Pomocne materiały duszpasterskie znajdują się na stronie wspolnotazezranionymi.pl.

Wielkodusznie odpowiedzmy też na zachętę Ojca Świętego Franciszka, który na marzec tego roku wyznaczył intencję modlitewną za skrzywdzonych. Brzmi ona: „Módlmy się za tych, którzy cierpią z powodu zła zadanego im przez członków wspólnot kościelnych, aby w tym samym Kościele znaleźli konkretną odpowiedź na swój ból i cierpienie”. Naszą odpowiedzią niech będzie modlitwa, towarzyszenie i wrażliwość okazana osobom skrzywdzonym wykorzystaniem seksualnym. Twórzmy wspólnotę ze Zranionymi!

+ Wojciech Polak
Arcybiskup Metropolita Gnieźnieński, Prymas Polski
Delegat KEP ds. Ochrony Dzieci i Młodzieży

Refleksja Hanny Suchockiej z roku 2022
W odpowiedzi na apel Papieża Franciska po raz szósty Kościół w Polsce przeżywa dzień modlitwy i pokuty za grzech wykorzystania seksualnego małoletnich. Służy on kształtowaniu naszych sumień i wrażliwości oraz stanowi pomoc do naszego częstego duchowego towarzyszenia osobom, które zostały zranione i zmagają się z bolesnymi konsekwencjami wyrządzonej krzywdy.
Intencja ta została jednak zapisana w sposób bardzo ogólny w informacji do dzisiejszego kościoła stacyjnego pw Najświętszego Zbawiciela w Poznaniu jako  intencja przebłagalna i wynagradzająca Boskiemu Sercu Jezusa za grzechy ludzi Kościoła. 
Jak przypomina jednak Delegat Konferencji Episkopatu Polski  ds. Ochrony Dzieci i Młodzieży,  intencją ma być przeproszenie za konkretny grzech wykorzystania seksualnego małoletnich właśnie w pierwszy piątek Wielkiego Postu. Na tę okazję przygotowano specjalne rozważania Drogi Krzyżowej. W tej intencji sprawowane są także Msze św. w poszczególnych parafiach. Jak podkreśla abp Wojciech Polak, chodzi także o naszą solidarność z ofiarami tych przestępstw. 
„Niech wyrazem naszego wsparcia będzie również postawa otwartości i zrozumienia, przyjęcie osób zranionych i ich bolesnej historii. Zróbmy wszystko, co w naszej mocy, aby zranieni mogli odczuć wsparcie całej wspólnoty Kościoła. Osoby skrzywdzone, niezależnie od tego, kto był sprawcą ich krzywdy, mają prawo liczyć, że nie zabraknie im również naszego duchowego towarzyszenia” – powiedział prymas Polski.  

Czwartek po Popielcu - 15 lutego 2024, godz. 18:00

Bazylika – Kolegiata Poznańska pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy,
św. Marii Magdaleny i św. Stanisława Bpa,
ul. Klasztorna 11


Kościół stacyjny w Rzymie: 
Kościół św. Jerzego na Velabrum (Chiesa di San Giorgio in Velabro)
Stacja u św. Jerzego


Intencja: O potrzebne dary i łaski dla Papieża, Kolegium Kardynalskiego i Biskupów


Z ogłoszeń parafialnych: 
W czwartek o godz. 18.30 ulicami Miasta przejdzie Poznańska Droga Krzyżowa; trasa – z Bazyliki Farnej na Plac Adama Mickiewicza. Drogę Krzyżową poprzedzi Msza święta celebrowana o godz. 18.00 przez Księdza Arcybiskupa w Bazylice Farnej. Tego dnia Fara jest kościołem stacyjnym naszego miasta. Zapraszamy do udziału wszystkich naszych parafian.



Środa Popielcowa - 14 lutego 2024, godz. 18:00

 

Bazylika Archikatedralna
pw. św. Apostołów Piotra i Pawła
ul. Ostrów Tumski 17


Kościół stacyjny w Rzymie: 
Bazylika św. Sabiny na Awentynie (Basilica di Santa Sabina all'Aventino)
Stacja u św. Sabiny


Intencja: O ducha pokuty i nawrócenia w Kościele


Link do transmisji na żywo z katedry poznańskiej


Z ogłoszeń parafialnych:

W Środę Popielcową w katedrze rozpoczyna się pielgrzymka po kościołach stacyjnych Miasta Poznania w intencji: O ducha pokuty i nawrócenia w Kościele – pod hasłem: Uczestniczę w życiu wspólnoty Kościoła. W katedrze o g.17.oo Adoracja Najświętszego Sakramentu i okazja do spowiedzi św.. O g.18.oo Msza św. z obrzędem posypania głów popiołem, której  przewodniczyć będzie ks. Arcybiskup Metropolita Poznański i po zakończonej Mszy św. odprawiona zostanie Droga Krzyżowa.  W środę po mszach świętych będą zbierane ofiary na pomoc ofiarom wojny na Ukrainie.

Źródło: Archidiecezja Poznańska, Katedra Poznańska

Wielki Post 2024

 Od Środy Popielcowej, 14 lutego 2024 roku, rozpocznie się VIII edycja „Kościołów stacyjnych miasta Poznania”, której towarzyszyć będzie w tym roku hasło: „Uczestniczę we wspólnocie Kościoła”.

Program wydarzenia obejmuje półgodzinną Adorację przed Eucharystią z okazją do spowiedzi oraz modlitwę w czasie Mszy Świętej w wyznaczonej intencji i nabożeństwo Drogi Krzyżowej kończące wydarzenie.

Na stronie Kościoły Stacyjne 2024 (link) można zapoznać się ze szczegółowym programem tegorocznego pielgrzymowania. Natomiast na tej stronie sukcesywnie pojawiać się będą informacje dotyczące nabożeństw w poszczególnych dniach wraz z danymi do transmisji internetowej (o ile uda się je zdobyć).

Tradycję pielgrzymowania do kościołów stacyjnych w Poznaniu zapoczątkował w roku 2017 arcybiskup metropolita poznański Stanisław Gądecki. Nawiązuje ona do tradycji Kościoła rzymskiego, zrodzonej w IV-V w., gdzie nadal kultywowany jest zwyczaj stacji wielkopostnych, celebrowanych każdego dnia w innej świątyni.

Przypomnijmy, że inspiratorką przeniesienia rzymskiej tradycji do Polski jest pani profesor Hanna Suchocka, premier i ambasador, autorka książki „Rzymskie pasje. Kościoły Stacyjne Wiecznego Miasta”.
W Polsce można pielgrzymować do kościołów stacyjnych także m. in. w Warszawie, Łodzi, Lublinie i Krakowie.

Subskrybuj: Posty (Atom)